Meditasyon, İnsanın zihninin çalışma şeklini görüp, tanımasına yardımcı olan, kendi özüne, bilincinin en saf haline doğru yaptığı bir yolculuktur. Başka bir açıdan bakıldığında güçlü ve derin bir konsantrasyon pratiği olarak da tanımlanabilir. İnsan var olduğu günden bu yanda farklı inançlar, farklı coğrafyalar içinde meditasyonu kendi kültürü ve dönemine uygun şekilde deneyimlemiştir.
Mindfulness, Türkçeleştirilmiş olarak Bilinçli Farkındalık; Yaşadığımız An’da ve burada, olana tüm dikkatimizi verip, olabildiğince yargısızca izleyebilme, olanı olduğu şekilde kabul edebilme halidir. Bu halin kalıcı oluşu, kişiyi kendine ve hayata karşı olumlu, güçlü ve daha esnek kılar.
Tam anlamıyla bir tanım içine sığdırılamayacak kadar geniş ve soyut bir kavramı en basit şekliyle kalemim müsaade ettiğince sizlerle paylaşmak isterim. Uyanmak, bir bakış açısıyla zihnin/egonun bize kurduğu limitli yaşamın gerçek olmadığını, ÖZümüzle ile BİR olduğumuzda, gerçekleşmekte olan herşeyin sadece bir “oluş” hali olduğunu anlayacak bir algı durumuna geçmek diye tanımlanabilir. Olanı, biteni “benim hayatım” dediğiniz akışı, bir seyirci edasıyla “izleyen” konumuna geçmek ve duygusal savrulmalar olmadan, çok daha hafif ve kabulü olan bir yerde olmak demektir.
Sonradan olma bir sürü kutlamamız var ama artık hepsini yerli yerine oturtabilir oldukça ve sanırım kendi içimde daha dinginleştikçe, o günleri anlamlandırabilir oldum. Yıllar öncesinde bir anneler gününde, tüm kız kardeşler hepimiz birden farklı sebeplerden annemi arayamamıştık ve sevgili güzel annem bu sebeple kara yaslara bürünmüştü. Babamın, hiç bilmediğim ve salon beyefendiliğinden çıkmasına neden olan bir yüzünü görmüştük ki, yine bize bir şey söylemeyip, ilk Amerika kıtasına adım attığında sorduğu soru çok manidardı, “o güzel günü icat edip, aileleri birbirine kırdıran güzel insan kimdir, mezarını tüm iyi niyetimle ziyaret etmek isterim.” demişti.